Rozmowa z Radosławem Bilińskim

- Czy mecz z Amicą, Pana poprzednim klubem, ma dla Pana jakieś specjalne znaczenie?
- Nie, teraz gram dla Pogoni, jestem piłkarzem szczecińskiego klubu i sentymenty dla Amiki odstawiam na bok. Spędziłem we Wronkach siedem lat, ale mecz z piłkarzami z Wronek nie będzie miał dla mnie dodatkowych podtekstów.
- Czy mógłby Pan porównać kluby z Wronek i ze Szczecina?
- Trochę niezręcznie mi o tym mówić, wiadomo przecież, jaka jest dzisiaj sytuacja Pogoni. Delikatnie mówiąc, w klubie jest mały bałagan, trudno więc porównać te kluby pod względem organizacyjnym. A piłkarsko? Na pewno nie jesteśmy od Amiki zespołem kadrowo słabszym i mam nadzieję, że najlepiej pokażemy to bezpośrednio na boisku.
- Czy po wypożyczeniu Dariusza Jackiewicza do Stomilu nie chciałby Pan jeszcze raz spróbować swoich sił w Amice? Konkurencja o pozycję rozgrywającego byłaby mniejsza...
- Nie, raczej nie chciałbym. Nie pasowałem do koncepcji trenera, dlatego zamiast siedzieć na ławce we Wronkach, wolałem grać w Pogoni. Jestem piłkarzem Pogoni, ewentualny powrót do Wronek byłby możliwy tylko wtedy, gdyby działacze Pogoni nie zapłacili za mnie rat, jakie uzgodniły między sobą kluby. Dziwię się, że Darek Jackiewicz został wypożyczony do Stomilu, według mnie on powinien grać regularnie w Amice. Widocznie jednak też nie pasował trenerom do koncepcji gry.