Szlifowanie

To już koniec. Po sześciu morderczych tygodniach zakończyło się zgrupowanie w Brazylii.
Na pytanie: jaka jest Pogoń, nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Jedno jest pewne. Potencjał zespołu jest ogromny. Nigdy bym nie odważył się na takie stwierdzenie, gdybym nie widział tego zespołu na własne oczy.
Kiedy kilkanaście minut po końcowym gwizdku sędziego w spotkaniu FC Sao Paulo - Pogoń (0:2) zastanawiałem się, co napisać w relacji (a dokładnie jak skonstruować tekst, by nie rozbudzić za mocno apetytu kibiców Pogoni w Polsce), podszedł do mnie trener Bohumil Panik i stwierdził, by napisać po prostu to, co widziałem. Nie pisać tego, co może się zdarzyć w Polsce i że zespół może zwyciężyć z każdym, nawet z Wisłą albo Legią.
Pogoń wygrała mecz z klubowym mistrzem świata, na jego boisku. To wynik, który pokazuje, że nowi piłkarze szczecińskiego klubu to nie żadne „ogórki”, ale zawodnicy o sporych umiejętnościach. I nie zmienia tego fakt, że rywal był po meczu ligowym i potraktował pojedynek jako zwykły sparing. Skąd taki wniosek? Bo widziałem, jak rywalom palił się ogień pod stopami, jak wyłazili ze skóry by strzelić bramkę i jak słuchali po meczu połajanek trenera.
Pogoń prezentowała się w Brazylii jako zgrany i dobrze rozumiejący się kolektyw. Jako zespół ludzi o wysokich możliwościach, zdolnych wygrać w Polsce z każdym.
Jednak tam w środku chyba nikt, łącznie z Antonim Ptakiem i trenerem Jose Carlosem Serrao, nie jest pewien, czy wszystko to potwierdzi się w Polsce. Inne boiska, agresywna gra polskich piłkarzy, którzy będą chcieli pokazać Brazylijczykom gdzie ich miejsce, wreszcie sędziowie, od których też będzie zależeć bardzo wiele. Słowem na wynik wpłynie kilka, o ile nie kilkanaście różnych czynników.
Teraz przed Pogonią zgrupowanie w Niemczech. Po sparingach rozegranych u naszych zachodnich sąsiadów dowiemy się, czy gorącą południowoamerykańską Pogoń stać na zwyciężanie w chłodnej Europie...

Komentarze